بررسی میزان شیوع و عوامل مرتبط با زمین خوردن در سالمندان بالای ۵۵ سال شهر شیراز

اهداف: یکی از شایع ترین مشکلات سالمندان، زمین خوردن است، زمین خوردن ممکن است بر بهداشت و سلامت جسمی و روحی فرد اثر بگذارد و برای جامعه و فرد یکسری مشکلات اقتصادی و اجتماعی ایجاد کند. در این مطالعه شیوع زمین خوردن در افراد کهنسال و عوامل مرتبط با آن بررسی شد.  مواد و روش ها: در یک تحقیق از نوع توصیفی-تحلیلی و به روش مقطعی، 750 فرد کهنسال بالای 55 سال ساکن شهر شیراز (409زن، 341مرد، میانگین سنی 32/67 سال) با روش نمونه گیری آسان، در مطالعه شرکت کردند. براساس اطلاعات مورد نیاز مطالعه، یک فرم جمع آوری اطلاعات تهیه شد که شامل اطلاعاتی در مورد مشخصات کلی فرد و سابقه زمین خوردن در یک سال گذشته و عوامل احتمالی مرتبط با زمین خوردن بود. آنالیز داده های آماری توسط آزمون های c‏hi-square ،mann-whitney و همچنین روش رگرسیون لجستیک انجام شد.  یافته ها: میزان شیوع زمین خوردن در این مطالعه %33/6 برای افراد بالای 55 سال بود. %20/4 افراد فقط یک بار زمین خوردن داشتند و % 13/2 زمین خوردن مکرر داشتند بین زمین خوردن افراد با سن (0/016 =p)، جنسیت (0/001>p)، قند خون بالا (0/008=p) و سرگیجه (0/001>p) از لحاظ آماری ارتباط معنی داری وجود داشت. اما بین زمین خوردن افراد با بیماری سیستم عصبی، بیماری روماتیسمی، فشار خون بالا، آرتروز، بیماری قلبی، استفاده از عصا و استفاده از عینک از لحاظ آماری ارتباط معنی داری وجود نداشت. (0/05=p) و پوکی استخوان (0/024=p) وجود داشت. همچنین استفاده از عصا (0/023=p) و آرتروز (0/048=p) با زمین خوردن همراه با آسیب ارتباط داشتند.  نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه فوق بیانگر این مطلب است که یک سوم افراد بالای 55 سال مقیم جامعه در طی یک سال زمین افتادن را تجربه می کنند و عواملی از جمله قند خون بالا و سرگیجه خطر زمین خوردن را در سالمندان به طور چشمگیری افزایش می دهند. با برنامه ریزی جهت کنترل این عوامل می توان میزان زمین خوردن کهنسالان و عوارض و مشکلات بعد از آن را کاهش داد.